Geen pupjes voor Nuka

Foto: Kora Roelofs
De dame heeft ons allemaal bij de neus genomen. Hoewel ze niet veel dikker werd, vertoonde ze alle tekenen van dracht. Opgezette melkklieren, rustiger en aanhankelijker gedrag...Ze voelde voor ons zo drachtig aan en hoewel we geen groot nest verwachtten waren we met 2 pupjes al heel blij geweest. Maar helaas...Geen pupjes voor Nuka.
Nuka denkt daar nog steeds anders over, die is er voorlopig nog niet van te overtuigen dat het hele feest niet door gaat.

Terschellinger knudelwolven

Over het algemeen is de reactie van de Duitsers op onze honden dat ze "Zum "Knudeln" zijn. Tja, het lijkt op een wolf, maar het gedrag is toch iets anders.

Brumma poseert parmantig op een hotelstoeltje.
Niet verder vertellen, Nuka doet een schoonheidsslaapje op bed. (Maar we hadden wel een eigen dekbedhoes meegenomen om over het bed te leggen.)

Bamse poseert met mijn vakantiebreiwerk...

En Galynn maakt duidelijk hoe zij het Hundeparadies ervaren heeft.

Nog eens wolven

Ook hebben we het wolven en roofvogelpark Kasselberg in Gerolstein bezocht. Hier moesten de honden in de auto blijven. De roofvogelshows zijn zeker de moeite waard, maar het voeren van de wolven is het hoogtepunt, zeker als je de kans krijgt mee te mogen binnen het hek bij het voeren. Helaas was het al te schemerig om goede foto's te maken, maar het ging om het gevoel.
Het is opvallend hoe rustig de wolven zijn als de beheerder het verblijf binnen komt met een kruiwagen vol eendagskuikens. Alles gaat liggen en blijft rustig tot de kruiwagen geleegd wordt. Heel anders dan onze honden die al gaan kwijlen, janken en blaffen als je naar hun vlees wijst. De roedel bestaat uit 18 timberwolven, waarvan er 15 bij het voeren aanwezig waren.

Als de kruiwagen geleegd wordt, voel je het geroffel van de poten en de verplaatsing van lucht doordat alle wolven opeens overeind schieten. Helaas hebben we geen roedelgedrag kunnen bestuderen, dat zie je alleen bij het voeren van hele dieren, of grote stukken vlees. Bij eendagskuikens is het pakken wat je pakken kan en dan hap, slik, weg.

Geen samojeden

Vanaf het vakantiehuisje was het twee uur rijden naar het wolvenpark van Werner Freud in Merzig, maar we wilden zo graag eens de Arctische wolven zien. Daar aangekomen bleek het park verbouwd te worden en konden we net de Arctische wolven niet vinden. Gelukkig zagen we bij vertrek dat ze net buiten het park, bij de parkeerplaats in een tijdelijk verblijf zaten.
Dit teefje zat apart. Het was opvallend hoeveel ze op Nuka leek qua bouw en beweging. Maar ook de zachte blik van Bamse zagen we terug op haar snuit.

In het wolvenpark in Merzig mogen de honden gewoon mee naar binnen. Het is grappig om te zien hoe de wolven reageren op de honden. Ze zijn nieuwgierig, komen naar het hek toe om de honden te bekijken en zijn niet agressief. Voor de fotografen was het ideaal dat we er met de honden stonden, zo kwamen de wolven mooi dichtbij om op de foto te zetten. Hier kijken Cees en Brumma naar de timberwolven.

Vakantie in het Hundeparadies

We zijn terug van een heerlijke vakantie in het Hundeparadies in de Eifel. Het Hundeparadies is een echte aanrader voor hondenliefhebbers, zie ook http://www.eifel-urlaub-mit-hund.de/ We hebben een week hier in huisje Winkelbusch gezeten, zijn op de heenweg via een hotel in Kevelear gereisd en een hotel in het Thüringer Wald. Op de terugweg nog een nachtje in Ganderkesee geslapen, waar we al jaren vaste klant zijn.

Hier de honden op de Höhe Acht, het hoogste punt van de Eifel. De vorige keer waren we hier met Fellow en lag er sneeuw, maar dat was alweer 11 jaar geleden.
In Monschau. Zo toeristisch dat Brumma haar oren ervan afzakken...