11 Jaar alweer, het gaat veel te snel. Het lijkt nog zo kort geleden dat we in afwachting zaten of ze nog voor Cees zijn vertrek naar zee geboren zou worden. Het werd net een paar dagen erna. Ik hoor Alie Bartol nog aan de telefoon: "Nienke, ik heb een meid voor je!" En wij toch steeds gedacht dat het een reu zou worden. Blij dat ze jarig is, maar ook zo dubbel. Fellow mocht maar 11 jaar oud worden...
Voor we 's ochtends wandelen gaan geven de dames eerst een concert. "Whoehoehoe, we gaan uiuiuiuit!!!" Vroeger was dat concert driestemmig... Nu is het vierstemmig en hoewel ze (nu nog) een verdieping lager zit, is het wel een echt sopraantje.
Geen Schylger Samoyeds, maar te interessant om niet te vermelden. Tijdens onze vakantie in het Westerwald hebben we een rondleiding gehad in Trumlers Station Wolfswinkel. 2 Uur lang info gekregen over dingo's, jakhalzen, Turkse honden, marterhonden, pariahonden, hondenevaluatie en hondengedrag. Razend interessant!
Eberhard Trumler is overleden, maar zijn vrouw Erica heeft met behulp van enkele biologen het onderzoeksstation voortgezet.
Voor een kynoloog zal knuffelen met dingo's net zoiets zijn als zwemmen met dolfijnen voor 'normale mensen'. Terwijl dit teefje lekker bij Cees lag werd ik afgelebberd door de alfa reu. Uniek om dat mee te mogen maken.
Samojedenpups? Nee, zeldzame witte marterhonden! Riep ik hier verrukt uit dat het net samojedenpups waren, Erica Trumler zei toen ze onze honden zag dat het net grote marterhonden zijn...Het is maar net wat je gewend bent.
De zadeljakhals. Lijken de samojeden meer op wolven of dingo's, als je de jakhals ziet zou je bijna denken dat onze Galynn daarvan afstamt.
Eberhard en Erica Trumler hadden vroeger ook samojeden. Ze zijn ermee gestopt toen ze dachten dat het oude type er niet meer was. Ze was dan ook blij verrast toen ze onze honden zag: "Aber das ist das richtige Type!" Wij hebben die dag veel geleerd, maar wij hebben haar kunnen laten zien dat het oude type er nog steeds is.
Ook voor de tweede week van de vakantie vond ik een speciaal hondvriendelijk (en heel ruim) huis, in Lückenbach. Ook een weide erbij, minder schuin maar ook een stuk kleiner.
Wij huurden het huisje met terras. (Door de hoge schuttingen leek het een beetje op een luchtplaats...) Enige versiering op het terras was dat bordje...Beetje moeilijk als je met een pup van 13 weken op vakantie bent; wij prezen haar de hemel in als ze haar hoopje op het terras deed en niet in huis...Uiteraard werd het daarna wel opgeruimd en schoongemaakt.
Na een week Zwarte Woud en een week Westerwald nog een dagje bij de Duitse grens. Mijn verjaardag gevierd bij schaapsherderin Mieke Boode op "het Hulsbeek" in Deurningen. Binne wordt vriendjes met ezel Leentje.
En de laatste dag nog even naar het dierenpark in Nordhorn. Begonnen we de vakantie met familiebezoek, we eindigden hem ook zo...
Hoewel deze familie wel iets verder weg in lijn was.
De eerste week van de vakantie zaten we in een hondvriendelijk appartement in het Zwarte Woud, bij Lauterbach. 3 Huisjes op rij, 1 gemeenschappelijk terras, dus voor de honden een feestje, altijd wel een speelkameraadje te vinden.
Brumma en Galynn doen een tukje.
Het wordt wat krap achterin de auto, maar Binne en Bamse kunnen er lekker slapen. Gelukkig vindt Binne autorijden ook leuk, lange autoritten zijn dus nog steeds geen probleem.
Galynn op de grote weide tegenover het huisje. Nadelen van de weide: erg stijl en erg nat. Maar wel vol met prachtige veldbloemen. Zo zie je in Nederland geen weides meer.
Binne mocht gelijk mee op vakantie. De tweede dag van de vakantie zijn we op 'familiebezoek' geweest bij kennel Koraal. Hier zit Brumma tussen haar twee oma's in, links Bamse, rechts Aurora.
Binne met beide overgrootmoeders.
Pup Binne met mama Brumma en de overgrootmoeders Bamse ( op de foto links) en Aurora. (Op de foto rechts.)
Binne is vanaf dat ze 8 weken oud was altijd met mij mee gegaan naar de winkel. Helaas is de winkel sinds 1 september gesloten, ben ik werkeloos en stopt de winkelsocialisatie van Binne. Dit tegeltableautje hadden we eigenlijk mee moeten nemen, hier lag ze het liefst.
Ook op de zomerbraderieën was Binne een grote hulp.
Achter de sieradenkraam van Piet en Carola. Je wordt wel moe van dat verkopen!
Na 8 weken lang elke dag bloggen tijdens het nestje van Brumma, was ik toch even blogmoe...of gewoon doodmoe! Want dat word je wel van zo'n nestje. Onbegrijpelijk dat er fokkers zijn die meerdere nesten per jaar kunnen fokken, ik moet langer bijkomen dan de moederhond.
Maar hier dan alsnog wat foto's gemaakt in juli, van onze nieuwste aanwinst Binne. Binne betekent berin in het Zweeds. Het schijnt ook een Friese jongensnaam te zijn, maar Binne is toch echt een meisje. En wat voor meisje! Eentje met een heleboel pit!
En Binne is een fruittypje. Besjes, appels, pruimen, nectarines, alles lust ze. Bramen haalt ze zelf van de struiken, evenals de vogelkers.