Arme Galynn

Op zondagochtend vinden we bloed en het wordt al snel duidelijk dat dit niet van de pas bevallen Brumma afkomstig is. Galynn bloedt en niet zo'n beetje ook. De alarmbellen gaan gelijk rinkelen. Als het geen loopsheid kan zijn, en dat is het niet, dan kan het alleen baarmoederonsteking zijn.

Even later zijn we, deze week niet voor de eerste keer, bij de dierenarts voor een voorbereidende antibioticaspuit en een dag later zal ze geopereerd worden.
En dan is het voorlopig even afgelopen voor de dame met het in de vensterbank rond stuiteren en heel hard blaffen. Ze is fit genoeg, lopen gaat prima, maar blaffen doet blijkbaar zeer. Geen wonder met zo'n ritssluiting. Gelukkig kreeg ze al een kaartje om haar op te vrolijken. Of het bij haar werkt weten we niet, wij vrolijken er wel van op. En we kunnen niet wachten tot ze weer blaffen kan...